Ανακοίνωση για το θάνατο του Ιωάννη Κ. Μαζαράκη-Αινιάν

Ήταν μια φράση που χαρακτήριζε τον Ιωάννη Κ. Μαζαράκη – Αινιάν, μια φιλοσοφία που ακολουθούσε πάντα στη ζωή του, μιας και πρόσφερε χρόνια απλόχερα τις υπηρεσίες του για τη διατήρηση και διάδοση της ελληνικής ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η ιστορία του κάθε τόπου είναι οι μικρές ή μεγάλες στιγμές των ανθρώπων που τον αποτελούν. Ο Ιωάννης Κ. Μαζαράκης Αινιάν υπήρξε γιος του Κωνσταντίνου Μαζαράκη – Αινιάν, συντονιστή της δράσης των ελληνικών σωμάτων στη Μακεδονία και σύνδεσμος μεταξύ των ελληνικών προξενείων. Μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια, όπου η έννοια του χρέους ήταν γι’ αυτόν μονόδρομος.

Η μεγάλη συμβολή της οικογένειάς του στους αγώνες των Ελλήνων από την Επανάσταση του 1821 έως και τον Μακεδονικό Αγώνα, έτσι όπως τους γνώρισε μέσα από τις αφηγήσεις του πατέρα του, καθόρισαν τον τρόπο με τον οποίο πορεύτηκε στη ζωή του.
Μόλις 18 ετών υπηρέτησε ως εθελοντής στην ΙΙΙ ελληνική ορεινή ταξιαρχία (Ρίμινι) και συνδέθηκε με το Συμμαχικό Στρατηγείο στη διάρκεια της κατοχής και αργότερα στον εμφύλιο ως αξιωματικός. Το 1962, έγινε νομάρχης Καστοριάς και παραιτήθηκε το 1967. Κατά τη μεταπολίτευση υπηρέτησε σε διάφορες κρατικές θέσεις στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέρα από το σημαντικό συγγραφικό έργο του, ο Ιωάννης Κ. Μαζαράκης – Αινιάν υπήρξε η ψυχή της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο), ενώ παράλληλα είχε την φροντίδα για τη λειτουργία της ιστορικής ικίας του Λάζαρου Κουντουριώτη, όπως και την οικία και το ατελιέ του Παναγιώτη Τέτση στην Ύδρα, που λειτουργεί ως παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

Για το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα στάθηκε πάντα αρωγός, πιστός φίλος και συνεργάτης. Η συμβολή του στη δημιουργία του Μουσείου μας υπήρξε καθοριστική, καθώς υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου των Φίλων του Μουσείου και επίτιμο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Ο συμβουλευτικός του ρόλος, καθώς και η καθοδήγησή του τον καθιστούσαν ενεργό συνεργάτη και συνοδοιπόρο στον αγώνα μας για την ανάδειξη της Ελληνικής Ιστορίας. Η απώλειά του αυξάνει το χρέος μας για να συνεχίσουμε στο ίδιο πνεύμα και με την ίδια καθαρή αγωνιστικότητα για τη διάσωση και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς και της Ιστορίας της Μακεδονίας.